Το μικτό δάσος έλατου και καστανιάς του Αγίου Νικολάου ή Λάσπης είναι ένας απέραντος μανιταρότοπος . Τη περίοδο αυτή , που οι τελευταίες λιακάδες του Φθινοπώρου ζεσταίνουν το υγρό από τις βροχές χώμα του δάσους , η ποικιλία μανιταριών που βρίσκει ο επισκέπτης είναι τεράστια . Προσωπικά τα μόνα είδη που γνωρίζω ( με τη βοήθεια της φίλης Ευγενίας ) και μαζεύω είναι το Lactarius Solmonicolor για τώρα και το morchella conica την Άνοιξη .
Έχω επίσης αναγνωρίσει σ' αυτή την περιοχή : Amanita muscaria , Amanita pantherina , Boletus queletii , Ramaria botrytis , Ramaria pallida , Lycoperdon caudatum .
Τα είδη όμως που δεν έχω αναγνωρίσει είναι πολλά και εντυπωσιακά .
Εκτός όμως από το πλήθος των μανιταριών , είναι και το εντυπωσιακό δάσος εκείνο το στοιχείο που με τραβάει να πηγαίνω συνέχεια και να ανακαλύπτω κρυμμένες γωνιές του .
Το Φθινόπωρο σε δάσος με πλατύφυλλα , είναι μία χρωματική συμφωνία με όλες τις αποχρώσεις , από το βαθύ πράσινο του έλατου μέχρι το σχεδόν διάφανο κίτρινο της αγριοκορομηλιάς και από το εντυπωσιακό άλικο της φτέρης μέχρι το σκούρο καφέ των πεσμένων φύλλων της καστανιάς .
Μυρωδιές από το φρεσκοβρεγμένο χώμα , από τα μανιτάρια , από το σιτεμένο χούμο , από τα βότανα .
... Χρώματα κι αρώματα .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου