Ψυχή βαθιά

Το ''Ψυχή βαθιά'' χθες το βράδυ στον δημοτικό κινηματογράφο μου δημιούργησε παράξενα συναισθήματα .
Θέλεις λίγο ο μύθος του έργου και τα κολακευτικά σχόλια που είχα ακούσει , θέλεις η ιδέα που έχω για τα γεγονότα του Γράμμου με επηρέασαν να γράψω την άποψή μου , χωρίς να διεκδικώ δάφνες κριτικού .
- Η ταινία σαν καλλιτεχνικό δημιούργημα μου άρεσε .
- Πήγα στην αίθουσα λίγο προβληματισμένος για το πόσο είναι απαραίτητο το ξεσκόνισμα αυτών των γεγονότων , χωρίς να παραγνωρίζω ότι με τον Γράμμο δεν έχει ασχοληθεί ο Ελλ. κινηματογράφος εκτός ίσως από τις αηδίες του Τζέιμς Πάρις . Όταν βγήκα είχα πάλι τον ίδιο προβληματισμό , ακόμα και μέχρι τώρα που γράφω . Η ιστορία πιστεύω ότι δεν έχει αποφανθεί ακόμα για την ουσία των γεγονότων του 48 -49 , όπως άλλωστε κι ο Παντελής Βούλγαρης που στάθηκε - σωστά -στη μέση από τους δύο στρατούς .
- Τέτοιου είδους ταινίες τονώνουν τη μανία της φυλής μας να ασχολείται με την ιστορία . Αδιαφορώντας για το σήμερα και περισσότερο για το αύριο , σαν Έλληνες ''βουτάμε'' στα βαθιά νερά της , ξεχνώντας να ξαναέβουμε στην επιφάνεια για ανάσα . Έχουμε κάνει λάβαρό μας το ''Λαοί χωρίς ιστορία δεν έχουν μέλλον'' , με αποτέλεσμα να ασχολούμαστε περισσότερο από ότι θα έπρεπε με το παρελθόν , λιγότερο με το παρών και δυστυχώς καθόλου με το μέλλον . Η προγονολατρεία αντί να μας διδάξει μας κάνει να χαχανίζουμε για το ένδοξο παρελθόν μας , μιλώντας υποτιμητικά για τους άγριους κατοίκους των βελανιδιών της Εσπερίας .
Ο εμφύλιος λαμβάνει χώρα κάθε μέρα στο δρόμο , στο γήπεδο , στις διαπροσωπικές σχέσεις .
Αντί διδαχής αντλούμε πάθος και αντί σωφροσύνης μίσος . Δεν χρειάζεται να λεγόμαστε σήμερα δεξιοί κι αριστεροί για να σκοτωνόμαστε , μας αρκεί το πράσινοι και κόκκινοι . Δεν χρειάζεται να φοράμε δίκοχα και μπερέδες και να βριζόμαστε στα χαρακώματα , το κάνουμε σε κάθε φανάρι και για ασήμαντη αφορμή .
Δεν φταίει βέβαια για όλα αυτά η ιστορία , αλλού φταίει αυτή . Το φταίξιμο της κατά την ταπεινή μου γνώμη έγκειται στο ότι δεν μας αφήνει να φύγουμε μπροστά . Έχει γίνει θηλιά στο λαιμό και μας πνίγει . Το παρελθόν παραείναι ένδοξο για τις φτωχικές μας δυνάμεις . Οι Ευρωπαϊκοί λαοί προοδεύουν χτίζουν το μέλλον των παιδιών τους . Δημιουργούν πολιτισμό , έχουν να δείξουν επιτεύγματα . Το περιβάλλον που ζουν είναι ανθρώπινο , σέβονται τη γη που πατάνε . Προφανώς και έχουν ιστορία , αλλά δεν βλέπεις να ζουν γι΄αυτή. Ζουν με αυτή . Οι πόλεις τους είναι ζωντανά μουσεία . Βομβαρδίστηκαν και κάηκαν κι αυτές , αλλά ξανάγιναν όπως ήταν παλιά . Εμφύλιους είχαν αρκετοί απ΄αυτούς , αλλά βλέπεις την αντιπαράθεση σήμερα να γίνεται γύρω από στρογγυλά τραπέζια . Εξωτερικές παρεμβάσεις από τους μεγάλους είχαν όλοι , αλλά με πατριωτική προσήλωση στην ιδέα της εθνικής κυριαρχίας μπόρεσαν να γίνουν και οι ίδιοι μεγάλοι .
Πιστεύω ότι κάθε καλόπιστος αναγνώστης του παρόντος κειμένου θα συμφωνεί μαζί μου στα γενικά του σημεία . Ίσως να απορεί στο πως βρήκα αφορμή από μια ταινία να κάνω ομφαλοσκόπηση στη φυλή .
Τα πάντα γύρω με πνίγουν . Δεν μπορώ πλέον να βλέπω την γαϊδουριά , την χυδαιότητα , την ανοργανωσιά μας . Δεν μπορώ να βλέπω άλλο φολκλόρ και ρουστίκ - παρακλάδια της ιστορίας παρεμπιπτόντως . Καλοί ήταν οι πρόγονοι , αλλά πρέπει κι εμείς να καταθέσουμε την άποψή μας σε μια σειρά από δράσεις .
Η δημοκρατία και η ποιότητα ζωής μας σήμερα είναι κάποιας αξίας , ώστε να λέμε ότι την παραγάγαμε σαν γενιά του 21ου αιώνα ;
Η παρακαταθήκη μας στις επιστήμες , τις καλές τέχνες , στο περιβάλλον θα διδάξουν τις επερχόμενες γενιές ;
Η παραγωγή μας σε αξίες , ευρεσιτεχνίες , μελέτες , τεχνολογίες θα ενδιαφέρει στο μέλλον κανένα ;
Ας ελπίσουμε ....

Αυτή η αποστροφή μου για την ιστορία είναι η αιτία των παράξενων συναισθημάτων που ανέφερα στην αρχή .
Το ποιος έφταιγε για τα γεγονότα εκείνα , το αφήνω να το κρίνει η .... ιστορία .






Υ.Γ. Τα συμβάντα στις Νιάλες , που ο σκηνοθέτης υπέροχα τα μετέθεσε στο Γράμμο με συγκλόνισαν .