Εκδρομή στη λίμνη Πλαστήρα

Μια χαλαρή βόλτα στην ευρύτερη περιοχή των Αγράφων και της λίμνης Πλαστήρα πήγαμε το Σαββατοκύριακο , επ ευκαιρία της εκδρομής που οργάνωσε ο Φ.Ο.Αντιρρίου .
Ο Φθινοπωρινός βροχερός καιρός ήταν ότι έπρεπε , ώστε να περάσουμε όμορφα .

Μεγάλη εντύπωση μου έκανε η ανάπτυξη της περιοχής και η υποδομή της σε δρόμους . ( Όσο καθυστερούμε πιστεύω σαν Ευρυτάνες την κατασκευή του δρόμου των Αγράφων και της ένωσης του με το οδικό δίκτυο της λίμνης , μόνο κακό κάνουμε στο τόπο μας ) .

Οι περισσότεροι συμμετέχοντες στην εκδρομή κάτοικοι Πατρών και Ναυπάκτου με ρωτούσαν για εναλλακτικές διαδρομές μέσω Ευρυτανίας , ώστε να αποφύγουν την ανιαρή διαδρομή από τον κάμπο .
Η απάντησή μου για την ύπαρξη τμημάτων χωματόδρομου και για ανεβοκατεβάσματα βουνοκορφών μάλλον τους αποθάρρυνε .

Επίσης εντυπωσιάστηκα - αρνητικά - από την απροθυμία ορισμένων από αυτούς που ζουν από τους επισκέπτες , να τους εξυπηρετήσουν και κατ επέκταση να αυξήσουν το εισόδημά τους . Δυστυχώς έχω δύο παραδείγματα ανθρώπων που μάλλον δεν έχουν αντιληφθεί ότι οι εποχές έχουν αλλάξει , αλλά επειδή είναι ανάξιες αναφοράς δεν θα γράψω κάτι παραπάνω γι αυτό το θέμα .
























Ο βοτανικός κήπος Νεοχωρίου , μια υπέροχη στη σύλληψή της ιδέα και μια διέξοδος στην ανία του επισκέπτη , βρίσκεται δυστυχώς σήμερα σε ελεεινή κατάσταση . Πάντως εκείνο που μου ερέθισε για πολύ ώρα τις αισθήσεις και μου τριβέλιζε το μυαλό ήταν η απουσία παρόμοιου χώρου στο Καρπενήσι . Εδώ που υπάρχει το ΤΕΙ δασοπονίας , θα μπορούσε κάλλιστα να οργανωθεί ένας παρόμοιος χώρος με τα ενδημικά είδη της Ευρυτανικής χλωρίδας , που εκτός από πεδίο μάθησης , να λειτουργεί και σαν χώρος προσέλκυσης επισκεπτών . Ο χώρος του Κόνισκου σε συνδυασμό με το Κεφαλόβρυσο πιστεύω ότι είναι ιδεώδης . Το μόνο που δυστυχώς λείπει είναι η βούληση των αξιοθρήνητων ''κεφαλών'' του τόπου μας .

Η επίσκεψή μας σε ένα από τα υπέροχα μοναστήρια της περιοχής , μου έδωσε δυστυχώς το έναυσμα για περισσότερη γκρίνια . Η αναφορά του καθ ύλην υπεύθυνου  μοναχού στην ιστορία του μοναστηριού περιελάμβανε και την αναφορά του στην αρπαγή της περιουσίας της μονής από το κράτος για την δημιουργία της λίμνης Πλαστήρα . Βέβαια εσκεμμένα αποσιώπησε την ανάπτυξη που πήρε η περιοχή , λόγω της επέμβασης αυτής , με άμεσο επακόλουθο τον πολλαπλασιασμό της αξίας της γης . Αν το μοναστήρι έχασε καλλιεργήσιμη γη , απαραίτητη για την ύπαρξή του , τι να πουν οι μικροϊδιοκτήτες κάτοικοι της περιοχής που έχασαν τα πάντα και πήγαν στον κάμπο για να ζήσουν ; Αυτοί όμως δεν διαθέτουν βήμα να διαμαρτύρονται .
Η ευρύτερη περιοχή γύρω από το μοναστήρι , παρατήρησα φεύγοντας , είχε δοθεί για ξύλευση , οργανωμένη πλήρως , που απέφερε σίγουρα μεγάλα έσοδα τα οποία θα έκαναν την πενιχρή προσφορά των πιστών να φαντάζει αμελητέα μπροστά τους . Παρ΄ όλα αυτά όμως ο μοναχός δεν παρέλειψε στο τέλος της αναφοράς του στο μοναστήρι να μας αναφέρει ότι διαθέτουν και εκθετήριο προϊόντων προς πώληση για ''ευλογία''  μας .

Στον πηγαιμό προς τη λίμνη συναντήσαμε στην Νεράιδα ένα υπέροχο άνθρωπο , που με αυτόν θέλω να κλείσω την αναφορά μου στην περιοχή . Γνήσιος Αγραφιώτης καλόκαρδος και φιλόξενος , μας είπε μεταξύ των άλλων πως τότε που μαζεύαν υπογραφές για να μεταταχθεί η περιοχή από την Ευρυτανία στην Καρδίτσα , αυτός ήταν πρόεδρος του δασικού συνεταιρισμού .
<< Μας λέγανε να βάλουμε υπογραφές , αλλά εγώ δεν ήθελα . Τι δουλειά έχουμε εμείς με τους Καραγκούνηδες στον κάμπο , τους έλεγα . Εμείς ήμαστε Αγραφιώτες . Όμως Νίκο είχα άδικο . Άλλο πράγμα ο δρόμος . Για Καρδίτσα κάνουμε σαράντα λεπτά και για Καρπενήσι μια μέρα . Τι τα θέλεις ... >>