Η περιβαλλοντική εκπαίδευση στο 4ο δημοτικό Καρπενησίου δεν αρκείται στη θεωρία μέσα στην τάξη.
Το μάθημά τους ήταν για την κομποστοποίηση και τις μεθόδους της. Έτσι κάνανε και μια βόλτα στη γειτονιά και επισκέφθηκαν τον κήπο μου! Η πρωτοβουλία ήταν βέβαια του διευθυντή του σχολείου, φίλου και συνορειβάτη Δημήτρη Αντωνίου, που με δύο ακόμα συνοδούς εκπαιδευτικούς και καμιά εικοσαριά μαθητές, είδαν στην πράξη το σύστημα που ακολουθώ για να ανακυκλώνω τα πολλά οργανικά μου ''απορρίμματα'' και να παράγω χούμο, τόσο απαραίτητο για το αμπέλι και τον κήπο μου.
Με ευχαρίστηση διαπίστωσα το υψηλό μαθησιακό επίπεδο των παιδιών σε πολλά θέματα, τη γνώση τους πάνω στο διδασκόμενο αντικείμενο και την εμπειρία που πολλά είχαν στα θέματα ανακύκλωσης.
Συζητώντας στο τέλος με τη δασκάλα τους για τις εντυπώσεις τους, μου ανάφερε ένα σημείο που προσωπικά το είχα προσπεράσει χωρίς να δώσω ιδιαίτερη προσοχή. Την ευχάριστη μυρωδιά που ανέδυε ο σωρός του κομπόστ, αποτέλεσμα της εναερόβιας κομποστοποίησης. Είχαν την εντύπωση ακούγοντας για σήψη οργανικών, πως θα αντιμετώπιζαν δυσάρεστες και βαριές αποκρουστικές οσμές, γεγονός που ιδιαιτέρως συζήτησαν μεταξύ τους και επισήμαναν στη δασκάλα τους.
Προσωπικά πίστευα πως τα μικρά παιδιά θα εντυπωσιαστούν περισσότερο απ τα σκουλήκια κι εκεί είχα επικεντρώσει την προσοχή μου, γεγονός που δεν ίσχυσε και βέβαια δείχνει αναμφίβολα το επίπεδό τους, που παρακάμπτει το εντυπωσιακό και εστιάζει την ουσία.
Η επίσκεψη αυτή άφησε και σε μένα κάτι. Ένα κόμπο στο λαιμό κι ένα αδιόρατο δάκρυ.
Το μάθημά τους ήταν για την κομποστοποίηση και τις μεθόδους της. Έτσι κάνανε και μια βόλτα στη γειτονιά και επισκέφθηκαν τον κήπο μου! Η πρωτοβουλία ήταν βέβαια του διευθυντή του σχολείου, φίλου και συνορειβάτη Δημήτρη Αντωνίου, που με δύο ακόμα συνοδούς εκπαιδευτικούς και καμιά εικοσαριά μαθητές, είδαν στην πράξη το σύστημα που ακολουθώ για να ανακυκλώνω τα πολλά οργανικά μου ''απορρίμματα'' και να παράγω χούμο, τόσο απαραίτητο για το αμπέλι και τον κήπο μου.
Συζητώντας στο τέλος με τη δασκάλα τους για τις εντυπώσεις τους, μου ανάφερε ένα σημείο που προσωπικά το είχα προσπεράσει χωρίς να δώσω ιδιαίτερη προσοχή. Την ευχάριστη μυρωδιά που ανέδυε ο σωρός του κομπόστ, αποτέλεσμα της εναερόβιας κομποστοποίησης. Είχαν την εντύπωση ακούγοντας για σήψη οργανικών, πως θα αντιμετώπιζαν δυσάρεστες και βαριές αποκρουστικές οσμές, γεγονός που ιδιαιτέρως συζήτησαν μεταξύ τους και επισήμαναν στη δασκάλα τους.
Προσωπικά πίστευα πως τα μικρά παιδιά θα εντυπωσιαστούν περισσότερο απ τα σκουλήκια κι εκεί είχα επικεντρώσει την προσοχή μου, γεγονός που δεν ίσχυσε και βέβαια δείχνει αναμφίβολα το επίπεδό τους, που παρακάμπτει το εντυπωσιακό και εστιάζει την ουσία.
Η επίσκεψη αυτή άφησε και σε μένα κάτι. Ένα κόμπο στο λαιμό κι ένα αδιόρατο δάκρυ.
1 σχόλιο:
Nα είσαι πάντα καλά συμπατριώτη να προσφέρεις.
Δημοσίευση σχολίου