Πρωτοφανή αυτά που συνέβησαν στο τέλος του αγώνα μπάσκετ Μαρούσι - ΠΑΟ ( 80 - 78 ) .Πρωτάκουστα αυτά που ακολούθησαν την επομένη στη προπόνηση της ομάδας .
Για τα πρώτα , τι να πεις ; Αχαριστία και τίποτ' άλλο .
Για τα συμβάντα τη δεύτερη μέρα όμως μπορείς να πεις και να νιώσεις πολλά !
Δεν μπαίνω στο πληροφοριακό κομμάτι της ιστορίας . Μου αρκεί το συναισθηματικό .
Η είδηση είναι γρα
μμένη παντού , σε όλες τις φυλλάδες ακόμα και σ' αυτή που με το τέλος του αγώνα , γεμάτη οργή και μένος (;;;) εναντίον των παικτών , έγραψε : ''Πετάξτε τις φανέλες''.
Κάπου διάβασα σήμερα : Να τις πετάξουν Ο.Κ. , να τις φορέσει ποιος ;
Ξεχνάμε έτσι αβασάνιστα για ποιους μιλάμε ; Ξεχνάμε τι έχουν προσφέρει αυτοί που θέλουμε να ρίξουμε στη πυρά ; Ξεχνάμε από πότε έχουν να χάσουν ; Ξεχνάμε με πόσο μέταλλο έχουν εμπλουτίσει την προπαιοθήκη του συλλόγου και περηφάνια τις καρδιές των οπαδών ;
Τι κι αν έχασαν ένα αγώνα , τη στιγμή που είναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ομάδα ανθρώπων που διακρίνεται χρόνια τώρα στην Ευρώπη σε όλους τους τομείς , αθλητικό , κοινωνικό , οικονομικό και πάει λέγοντας ;
Τι κι αν έχασαν ένα αγώνα , τι στιγμή που είναι παραδείγματα συνέπειας και προσήλωσης στον στόχο τους ;
Τα κοσμητικά επίθετα και τα παχιά λόγια μπορούν να γεμίσουν σελίδες . Η ουσία της υπόθεσης όμως είναι αλλού . Είναι στους οπαδούς , ναι σ΄αυτούς τους ανεγκέφαλους , τρελούς , πιωμένους , μαστουρωμένους που δεν ξέρουν να χάνουν . Στους χούλιγκανς .
Στη περίπτωσή μας μάλλον οι ρόλοι αντεστράφησαν . Το ρόλο του δικαίου και ευγνώμονα πήραν οι τρελοί και το ρόλο του άδικου αγνώμονα κάποιοι από τους διοικούντες και τα τσιράκια τους οι '' δημοσιογράφοι '', τρομάρα τους ...
Η στήριξη του κόσμου στην ομάδα είναι δεδομένη . Το γράφω αυτό έτσι απόλυτα , χωρίς να παραβλέπω τα λογής - λογής συμφέροντα που βάζουν τους εγκάθετους τους να διαμορφώνουν την κοινή γνώμη . Ο κόσμος έχει το αισθητήριο να βλέπει και να αναγνωρίζει στη μπασκετική ομάδα του Παναθηναϊκού την μοναδική πηγή περηφάνιας για τα παλιά και αισιοδοξίας για τα μελλούμενα σε Ευρωπαϊκό και τοπικό επίπεδο .
Η ομάδα φέτος έχει κάποιο πρόβλημα , ορατό σε όλους , που δεν την αφήνει να κάνει τη δουλειά της έτσι όπως την ετοιμάζουν οι υπεύθυνοι και όπως η ίδια σίγουρα μπορεί . Το πρόβλημα αυτό μπορεί να είναι των στελεχών , μπορεί να είναι ο κορεσμός , μπορεί να είναι οτιδήποτε .
Σίγουρα όμως το πρόβλημα δεν εστιάζεται στην αξία , στη γνώση του αντικειμένου και στην αγάπη των ατόμων που απαρτίζουν την ομάδα .
Η διοίκηση έχει αποδείξει μέχρι που μπορεί να φτάσει , η ομάδα έχει κατακτήσει τα πάντα .
Αυτοί που έχουν την ευθύνη ξέρουν πως θα βρουν τη λύση .
Άφησα επίτηδες για το τέλος τον κυριότερο κατά τη γνώμη μου κρίκο της αλυσίδας .
Τον προπονητή . Τον Ομπράντοβιτς και το επιτελείο του. Αν δεν υπήρχε αυτός ο συγκεκριμένος άνθρωπος , σ΄αυτό το πόστο , δεν θα γινόταν τίποτα απ΄όσα γνωρίζουμε .Αυτός είναι ο ακρογωνιαίος λίθος που στηρίζει όλο το οικοδόμημα . Αυτός και η μανία του για τελειότητα , αυτός και η απαίτηση που έχει απ΄όλους να ακολουθούν με θρησκευτική ευλάβεια το πλάνο του . Η γνώση του αθλήματος είναι δεδομένη και σε συνδυασμό με τα παραπάνω δίνουν ένα αποτέλεσμα σχεδόν τέλειο , περιζήτητο και ζηλόφθονο .
Αυτόν λοιπόν τον άνθρωπο και τους συνεργάτες του , τεχνικούς και αθλητές , τους λοιδορούμε γιατί χάσανε ένα αγώνα . Αν πίσω από αυτά κρύβονται συμφέροντα που θέλουν να μπουν στο μάτι των διοικούντων , το καταλαβαίνω κι έχει τη λογική του . Αν όμως στη προσπάθεια να δούμε το δέντρο χάνουμε το δάσος , αν μας τυφλώνει το κερί και δεν βλέπουμε τον κεραυνό , τότε είμαστε μικρότεροι των περιστάσεων .
Υ.Γ. Αυτά κατά διαβολική - σίγουρα - σύμπτωση , είναι τα ίδια που συμβαίνουν και στο αντίπαλο στρατόπεδο , με την αμφισβήτηση του προέδρου τους , επειδή δεν πάνε καλά φέτος στο ποδόσφαιρο . Κι εδώ ισχύουν τα ίδια .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου