Βουλγαρία

 Το διάστημα ανάμεσα στην Πρωτοχρονιά και τα Φώτα αποφασίσαμε μαζί με φίλους να πάμε μια επίσκεψη στη Σόφια και τη Φιλιππούπολη.

Ήταν η τέταρτη φορά που επισκέφθηκα τη γειτονική χώρα και η γνώμη μου είναι ότι πολύ λίγο έχει αλλάξει από παλιά.

Η Φιλιππούπολη ήταν η πόλη που με εξέπληξε θετικά, με τα υπέροχα αρχοντικά του παρελθόντος, να διατηρούνται σε πολύ καλή κατάσταση, καθώς και το σύγχρονο κομμάτι της πόλης να είναι προσαρμοσμένο στο ένδοξο παρελθόν και στις απαιτήσεις του σήμερα.
Οι χαρακτηριστικές πολυόροφες κατοικίες του παρελθόντος εξακολουθούν ακόμα και σήμερα να χρησιμοποιούνται και να κατοικούνται, με ελάχιστες να έχουν δώσει τη θέση τους σε σύγχρονα κτίρια, γεγονός που πλέον δεν συναντάς σε τόσο μεγάλο βαθμό στις άλλες ανατολικοευρωπαϊκές χώρες.
Αυτό σε συνδυασμό με την ελάχιστη συντήρηση που τους κάνουν, δίνει ένα παρακμιακό χρώμα στις γειτονιές και κατ' επέκταση στις πόλεις της Βουλγαρίας.

Η χώρα σήμερα ζει σε ρυθμούς αργούς, με λίγα κτήματα και χωράφια να είναι καλλιεργημένα, λίγες επιχειρήσεις να είναι στα χέρια των ντόπιων και γενικά όλη η ζωή και η εικόνα της να αποπνέει αέρα στασιμότητας.
Ένα εντυπωσιακό στοιχείο είναι η εντονότατη Ελληνική παρουσία στις επιχειρήσεις. Εργοστάσια, επιχειρήσεις εστίασης, τηλεφωνίας, ηλεκτρικών συσκευών, κατασκευαστικές, καφέ, δομικών υλικών και προπαντός τραπεζών, σου δίνουν την εικόνα πως σε πολλούς τομείς της Βουλγαρικής οικονομίας τα πάντα ελέγχονται από ομοεθνείς μας.

Η ζωή του μέσου Βούλγαρου, όπως επιδερμικά ίσως το αντιλήφθηκα, αν και προσπαθούσα επίμονα να το αισθανθώ, κυλάει φτωχικά και σε ρυθμούς αισθητά αργότερους από τους δικούς μας. Όπως παντού βλέπεις και τις δύο όψεις της ζωής. Ανθρώπους να ψάχνουν στα σκουπίδια και παραδίπλα πολυτελέστατα αυτοκίνητα. Οι νεόπλουτοι εδώ είναι περισσότεροι από παντού, γεγονός που γίνεται αντιληπτό μόνο από τον τεράστιο στόλο των επιδεικτικά τεράστιων και πανάκριβων αυτοκινήτων τους, χωρίς σε αυτό να συνηγορεί και η κατοικία τους που γενικά παραμένει ''φτωχική'', αν όχι αντιαισθητική. Στις ακριβές γειτονιές του σήμερα το ύφος των κατοικιών σε παραπέμπει στο παρελθόν.
Η ακρίβεια είναι εντονότερη εδώ από ότι στην Ελλάδα. Τα αγαθά και κυρίως τα καύσιμα είναι φτηνά μόνο για αυτούς που επισκέπτονται την χώρα και τους βοηθάει η ισοτιμία με το λέβα. Για τους κατοίκους της χώρας πολλά είδη και υπηρεσίες είναι απρόσιτα για τους πολλούς. Στα μεγάλα πολυκαταστήματα η αίσθηση που αποκομίζεις είναι ότι αυτοί που αγοράζουν είναι οι κάτοχοι των προαναφερομένων οδικών τεράτων. 

 Η φύση της Βουλγαρικής υπαίθρου δεν φαίνεται εκ πρώτης όψεως να έχει διαταραχθεί όπως στη χώρα μας. Δεν συναντάς το φαινόμενο της εκτός σχεδίου δόμησης, δεν αντιλαμβάνεσαι πολλά σκουπίδια, δεν διασταυρώνεσαι με καμένες περιοχές και διαπιστώνεις ότι τα δάση είναι σε γενικές γραμμές σε καλύτερη κατάσταση από τα δικά μας. Επίσης δεν συναντάς φωτοβολταϊκά πάρκα και ανεμογεννήτριες.

Σε γενικές γραμμές η χώρα υστερεί αρκετά από το να χαρακτηριστεί ως ανεπτυγμένη οικονομικά, γεγονός που ίσως δεν ισχύει σε άλλους τομείς, όπως για παράδειγμα τον πολιτιστικό, που επειδή δεν τον συνάντησα, δεν τον αναφέρω.