Μετατροπή του κήπου σε θερμοκήπιο

   Λόγω των δυσμενών καιρικών συνθηκών που επικρατούν στη περιοχή μας, σε συνδυασμό με το μεγάλο υψόμετρο, οι καλλιέργειες αργούν να αναπτυχθούν και προς τα μέσα του φθινοπώρου καταστρέφονται από τις πρώιμες παγωνιές. 
Πέρσι η παραγωγή της τομάτας στον κήπο μου ήταν αρκετά καλή, όμως οι πρώτες παγωνιές του Οκτώβρη κατέστρεψαν πολλαπλάσια ποσότητα από αυτή που είχα ήδη συλλέξει. Αυτό το γεγονός εκ παραλλήλου με το ότι άρχισα να μαζεύω τους πρώτους ώριμους καρπούς στις αρχές Αυγούστου, με οδήγησαν στο να υλοποιήσω το σχέδιο που είχα αρκετά χρόνια στα χαρτιά, την κατασκευή δηλαδή ενός θερμοκηπίου. 

Τα πρώτα σχέδια

   Ο κήπος μου φαινόταν εκ πρώτης όψεως παραλληλόγραμμος αλλά στην ουσία ήταν τραπεζοειδής. Αυτό κατασκευαστικά δημιουργούσε αρκετά προβλήματα. Ένας άλλος ιδιαίτερα σοβαρός παράγοντας που έτρεπε να ληφθεί υπόψιν ήταν το βάρος του χιονιού που θα επιβάρυνε τη κατασκευή κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Έτσι έπρεπε να πάρω μια σειρά αποφάσεων που θα διαμόρφωναν ουσιαστικά το τελικό αποτέλεσμα. Αρχικά αποφάσισα ότι δεν θα χρησιμοποιήσω πλαστικό φύλλο, αλλά πολυκαρμπονικό για περισσότερη μόνωση και ότι η στέγη θα ήταν με δύο κλίσεις παρά τις αρχικές μελέτες που προέβλεπαν τοξοειδή κατασκευή.

    Έτσι στις αρχές τις Άνοιξης άρχισαν οι εργασίες και ο παλιός κήπος σιγά σιγά μετατράπηκε σε θερμοκήπιο. Στη περιοχή μας δεν υπάρχει η τεχνογνωσία των θερμοκηπίων. Έτσι από το περσινό καλοκαίρι επισκεπτόμουν στη Ναύπακτο διάφορες τέτοιες κατασκευές, παρατηρώντας τεχνοτροπίες, κατασκευαστικές λεπτομέρειες, αλλά και καλλιεργητικές μεθόδους.

    Μια βασική παράμετρος είναι ότι το θερμοκήπιο πρέπει να ανοίγει από όλες τις μεριές για την εκτόνωση της συσσωρευμένης υψηλής θερμοκρασίας και τον σωστό αερισμό των φυτών. Επίσης οι πόρτες πρέπει να είναι μεγάλες για να μπορούν ανεμπόδιστα να μπαίνουν μέσα διάφορα γεωργικά μηχανήματα. Η παροχή νερού να βρίσκεται εντός της κατασκευής και σε εύκολο στην πρόσβαση σημείο.

    Μετά την ολοκλήρωση της κατασκευής σειρά είχε η διαμόρφωση του εδάφους. Από τις επισκέψεις μου στα θερμοκήπια του κάμπου, επέλεξα σαν το καλύτερο σύστημα, την κατασκευή ''σαμαριών''. Μετά το όργωμα τοποθετούσα δύο ράμματα παράλληλα σε απόσταση μισού μέτρου μεταξύ τους και 
συσσώρευα ανάμεσά του το χώμα από τους διαδρόμους που σχηματίζονταν ανάμεσα στα ''σαμάρια''. Στη κορυφή έριξα πολύ κοπριά και ομαλοποίησα την επιφάνεια έτσι ώστε να μπορούν να φυτευθούν δύο σειρές φυτών. 
Τον τρόπο αυτόν φύτευσης τον προτείνει εξ άλλου και η μέθοδος της φυσικής καλλιέργειας, που τόσο όμορφα παρουσίασε ο Παν. Μανίκης στα δύο σεμινάρια σε Αντίρριο και Καρπενήσι που παρακολούθησα. ( http://nikow-ant.blogspot.gr/2012/03/blog-post_19.html )
Επίσης η μέθοδος αυτή προτείνεται και από άλλους ειδικούς . ( http://www.ftiaxno.gr/2008/04/blog-post_24.html )

    Η επόμενη παράμετρος που έπρεπε να ληφθεί υπόψιν ήταν οι συγκαλλιέργειες. Το κάθε φυτό έχει τις δικές του προτιμήσεις για τα άλλα γειτονικά φυτά, αλλά και για τις αποστάσεις που πρέπει να απέχει από τα ομοειδή ή τα διαφορετικά φυτά. Έτσι σχημάτισα ένα κατάλογο με τα δεδομένα αυτά και προσπάθησα να τον εφαρμόσω κατά γράμμα κατά τη φύτευση. Για παράδειγμα δίπλα στις τομάτες έβαλα μαϊντανό, καρότα και ρεπάνια ενώ στις πιπεριές κρεμμύδια και μπάμιες.

Η εικόνα του θερμοκηπίου στις 27 Μαΐου 

... στις 5 Ιουνίου...

... και στις 24 Ιουνίου.

   Για το πότισμα έβαλα ένα προγραμματιστή και ποτίζω πλέον ανά διήμερο για δεκαπέντε λεπτά.
   Πρόσεξα όμως ότι αναπτύσσονται εύκολα διάφορες ασθένειες στον κλειστό χώρο και ιδιαίτερα το ωείδιο. Έτσι κάθε βδομάδα ρίχνω θειάφι και γαλαζόπετρα ( βορδιγάλειο ) και έχω κάπως περιορίσει τις ασθένειες. Ένα άλλο πρόβλημα που στη πορεία εντόπισα είναι ότι ενώ τα φυτά βγάζουν λουλούδια, λίγα από αυτά δένουν καρπούς. Ίσως τα έντομα δεν συναντούν τις κατάλληλες συνθήκες που χρειάζονται για να γονιμοποιήσουν τα άνθη.
   Μέχρι στιγμής πάντως τα φυτά που επέλεξα να φυτεύσω έχουν αναπτυχθεί αρκετά και έχω συλλέξει τους πρώτους καρπούς.  Σε επόμενη ανάρτηση θα αναφερθώ εκτενέστερα στην απόδοση που έχουν αυτά, σε σχέση με την υπαίθρια απόδοσή τους τις προηγούμενες χρονιές.
   Μέχρι τότε ας ελπίσουμε οι κόποι και τα έξοδα να πιάσουν τόπο.