Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2014

Στον Αγραφιώτη ...για προβληματισμό

    Για τις ανάγκες της πλήρους μελέτης των Ευρυτανικών γεφυριών, αλλά και για τη δική μας ανάγκη για συχνές αποδράσεις, πήγαμε με φίλους στον Αγραφιώτη, στη περιοχή του Καρβασαρά. Κάποιες πληροφορίες για γεφύρια που έπεσαν, κάποιες φωτογραφίες που έλειπαν, κάποια μελέτη που είχε μείνει στη μέση, ήταν οι αιτίες. Η αφορμή δόθηκε απ το Σπύρο, τον φίλο που ήθελε κάποιες ακριβείς πληροφορίες για το βιβλίο που ετοιμάζει. Ο Ηλίας, ο Παναγιώτης κι εγώ λοιπόν, πήραμε τις φωτογραφικές μηχανές, τα πάνινα παπούτσια για το ποτάμι, τα καπέλα μας ... και νάμαστε!
     Οι κοινές εντυπώσεις ανάμικτες. Από τη μια η πανέμορφη φύση των Αγράφων. Από την άλλη...
 Οι δρόμοι που συνεχίζουν να γίνονται, οι τσιμεντένιες γέφυρες, οι αμμολυψίες κλπ έχουν αλλοιώσει αισθητικά την πανέμορφη αυτή περιοχή. Μη παραγνωρίζοντας την ανάγκη της επικοινωνίας, καθώς και της οικονομικής κατασκευής των έργων, θα έπρεπε κάποια στοιχεία του παρελθόντος να προστατεύονται και να συντηρούνται, αντί να καταπλακώνονται ή να καταστρέφονται.
Το μονοπάτι στον Καρβασαρά κατεστραμμένο απ το σημερινό δρόμο. 

    Οι επισκέπτες της περιοχής αυτής, όπως και άλλων παρόμοιων, όπως επί παραδείγματι του Πανταβρέχει ή του Μπουζουνίκου, δεν θα είναι σίγουρα κάποιοι προβεβλημένοι αστέρες της τηλεόρασης, ούτε αστραφτερές νεαρές, θαμώνες κοσμοπολίτικων πλατειών και παραλιών. Θα είναι ορειβάτες, μοτοσυκλετιστές, άνθρωποι της περιπέτειας και του βουνού, άνθρωποι που τους αρέσει ο πολιτισμός, οι αγνοί άνθρωποι, η φύση, οι γεύσεις κι ο αέρας του χωριού.
    Σε αυτούς λοιπόν τους επισκέπτες θα έπρεπε να απευθύνονται τα ''αναπτυξιακά έργα'' και οι μελέτες αυτούς να έχουν ως στόχο. Αυτοί λοιπόν δεν θέλουν το τσιμέντο να κυριαρχεί στο τοπίο, δεν τους αρέσει να βλέπουν την καταστροφή του παρελθόντος από το σήμερα, δεν εντυπωσιάζονται από το μεγαλειώδες, αλλά από το πρακτικό. Τους αρέσει να υπάρχει ο σύγχρονος δρόμος, να συναντούν όμως και το καλοδιατηρημένο μονοπάτι. Να περνάνε απ τη γέφυρα, να μπορούν όμως να φωτογραφίσουν και το παλιό πέτρινο γεφύρι. Να ακούνε στο καφενεδάκι κλαρίνα κι όχι τα σημερινά ηχητικά υποπροϊόντα. Να τρώνε τυριά και κρέατα της περιοχής κι όχι πλαστικά κατασκευάσματα των βιομηχανιών.
    Αυτά τα λίγο πολύ αυτονόητα και χιλιοειπωμένα, δυστυχώς δεν τα συναντάς σε πολλά μέρη. Στις ανεπτυγμένες κοινωνίες της κεντρικής Ευρώπης επί παραδείγματι, όλα αυτά είναι αυτονόητα.  Εκεί μόνο θα βρεις τις σύγχρονες ανέσεις αρμονικά δεμένες με το ανόθευτο παρελθόν και τη φύση ζωντανή και καθαρή δίπλα στον άνθρωπο και τα χωριά του.

    Εκτός της έλλειψις οράματος από το κράτος όμως, συναντάς στα μέρη αυτά και την ατομική βλακεία του Νεοέλληνα. Στο βωμό του εύκολου πλουτισμού, της κυρίαρχης άποψης του ακάματου κέρδους, θυσιάζονται ακόμα και τα μνημεία του παρελθόντος. Οι κυνηγοί θησαυρών καταστρέφουν γεφύρια και εκκλησίες ακολουθώντας την ηλίθια άποψη πως εκεί κρύβονται λύρες και μαλάματα. Αντί να συντηρούμε τα ήδη καταπονημένα και ετοιμόρροπα μνημεία της περιοχής μας, τα αποτελειώνουμε. Τρανά παραδείγματα οι τρύπες στα γεφύρια της Ανηφόρας και του Ντρουβανιάρη. Ποιος νοσηρός  εγκέφαλος δημιούργησε αυτόν τον αστικό μύθο, πως οι παλιοί άλλη δουλειά δεν είχαν παρά να κρύβουν λίρες στα γεφύρια, στα μονοπάτια και στα εικονοστάσια! Ποιος βλάκας είναι αυτός που παίρνει την απόφαση να καταστρέψει το μοναδικό ίσως ιστορικό οικοδόμημα της περιοχής του, ορμώμενος από την νοσηρή του ανάγκη για φράγκα!
    Αυτοί είμαστε, αυτή είναι η κοινωνία μας, αυτό και το κράτος μας.
    Η μόνιμη επωδός των ανθρώπων που ερασιτεχνικά καταγράφουν τα γεφύρια της Ελλάδας, είναι πως όπου και να πάνε, όποιον και να ρωτήσουν, η πρώτη αντίδραση που εισπράττουν είναι πως ψάχνουν λίρες. Τις περισσότερες φορές το αντιμετωπίζουν με ειρωνεία, εκτός των όχι και λίγων περιπτώσεων που τα πράγματα γίνονται επικίνδυνα.
    Ας είναι όμως! Κάποιοι σε πείσμα των καιρών και των αντιλήψεων θα προσπαθούν. 

3 σχόλια:

tselos photos -Nature of Roumeli είπε...

Ένα μεγάλο ευχαριστώ Νίκο για τόσα πολύτιμα στοιχεία του λαϊκού μας πολιτισμού που έσωσες από τη λήθη και μας τα παρουσίασες με ένα υπέροχο τρόπο ώστε να μας συγκινήσεις και να πάρουμε και μεις στο κατόπι σου τις ρεματιές και τα λαγκάδια παραμένοντας σύγχρονοι μεν αλλά ολοκληρωτικά νεραϊδοπαρμένοι.

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Προβάλλουμε και από την πλευρά μας το αξιόλογο θέμα σας στη στήλη «ΕΜΦΑΣΗ» του blog «Ευρυτάνας ιχνηλάτης». Η συγκεκριμένη στήλη (σ.σ. είναι αυτή με το σκίτσο που αναπαριστά ένα πιτσιρίκο που μοιράζει εφημερίδες!) βρίσκεται στην κάθετη πλαϊνή μπάρα του ιστολογίου μας και η προβολή γίνεται με απευθείας παραπομπή στο δικό σας ιστότοπο. Καλή συνέχεια…

Unknown είπε...

Συμφωνώ απόλυτα με της απόψεις σου και με τον προβληματισμό που διατυπώνεις.
Συνέχισε να γράφεις,να φωτογραφίζεις και να αναρτείς στο μπλοκ σου.
Καλή συνέχεια.