Εμφιάλωση

 Ήρθε ο καιρός για να αδειάσω τη δεξαμενή μου από το περσινό κρασί και να ετοιμαστώ για τη νέα παραγωγή.
Έτσι μια σειρά από εργασίες έπρεπε να γίνουν.

Αρχικά έβγαλα τα μπουκάλια μου από την αποθήκη, τα γέμισα νερό και τα τοποθέτησα μέσα σε κουβάδες με νερό, ώστε να ξεκολλήσουν τυχόν βρομιές  και να μπορώ να αφαιρέσω εύκολα τις ετικέτες από τα νέα μπουκάλια που μου δώσανε διάφοροι φίλοι. Τα άφησα δύο μέρες στον ήλιο και στη συνέχεια τα άδειασα, τα έπλυνα με σαπούνι μέσα κι έξω.

Έπειτα με τη βούρτσα των μπουκαλιών και καθαρό νερό, τα πέρασα εσωτερικά μη τυχόν και δεν είχαν καθαρίσει τελείως.

Την επομένη τα καθαρά μπουκάλια τα τοποθέτησα ανάποδα στο στεγνωτήριο για να φύγει τελείως το νερό από μέσα τους και λίγα λίγα τα έβαλα στον ηλεκτρικό φούρνο στους 200 βαθμούς για μισή ώρα, για να αποστειρωθούν.

Αφού άφησα λίγο τα αποστειρωμένα πλέον μπουκάλια να κρυώσουν, άρχισε η διαδικασία του γεμίσματος.

Πρώτα άνοιξα τη δεξαμενή, έβγαλα τον πλωτήρα, που κράταγε το κρασί απομονωμένο από τον αέρα και τοποθέτησα την αντλία με το ψιλό φίλτρο, ώστε να διηθήσω αντλώντας το κρασί. Το κρασί το έριχνα σε ένα μικρό βερελάκι με λεπτή κάνουλα κι από κει γέμιζα προσεκτικά τα μπουκάλια.

Όταν τελείωναν λίγα λίγα τα μπουκάλια, τους τοποθετούσα το φελλό, ο οποίος είναι ειδικός για παλαίωση, επειδή το κρασί μου το αφήνω για τέσσερα χρόνια, πριν το καταναλώσω. Έτσι η περσινή σοδειά του 2010, που εμφιαλώθηκε φέτος, θα είναι έτοιμη το 2014.

Όταν τέλειωσε το κρασί και σφραγίστηκαν όλα τα μπουκάλια, τα ξέπλυνα ελαφρά με νερό και τα τοποθέτησα πλαγιαστά σε ράφια. Από εκεί θα κατεβούν πλέον όταν έρθει η ώρα της κατανάλωσης τους.

Την παλαίωση την κάνω για τέσσερα χρόνια κατόπιν προτροπής ενός φίλου γευσιγνώστη. Το κρασί μου το αφήνω αρκετά μέσα στα τσάμπουρα όταν οινοποιώ, διότι στα ορεινά δεν αντέχει αν δεν ακολουθηθεί αυτή η διαδικασία. Έτσι γίνεται βαρύ και αδρό, με στυφή γεύση. Όλα αυτά τα ελαττώματα όμως με την παλαίωση  εξαλείφονται και μετά από τέσσερα χρόνια γίνεται εύγευστο και ελαφρύ. 

Καλά κρασιά να έχουμε λοιπόν.