Στη σπηλιά Μπλουρέντζα....

   Στο Μικρό Χωριό δημιουργήθηκε ένας νέος σύλλογος, ο ΟΡειβατικός ΜΙκροχωριτών (ΟΡ.ΜΙ), από νέους ανθρώπους που αγαπούν τη φύση, το βουνό και το χωριό τους.
   Έτσι άρχισαν οι αναβάσεις αρχικά στον ορεινό όγκο της Χελιδώνας. Την Τετάρτη 8 Αυγούστου ανεβήκαμε σε μια περιοχή όπου κατά τη διάρκεια της κατοχής οι χωριανοί κατέφευγαν όταν κινδύνευαν από τις επιδρομές των Ιταλών. Στη περιοχή αυτή υπάρχει μια μικρή σπηλιά, η Μπλουρέντζα. Γύρω της υπάρχουν χωράφια που τα καλλιεργούσαν στη κατοχή και σήμερα σιγά σιγά δασώνονται. Εκεί κοντά υπήρχαν σπίτια και πηγή με νερό.

   Η πεζοπορία άρχισε το απόγευμα από την πλατεία του παλιού Μ.Χωριού. Συμμετείχαν κυρίως άνθρωποι που κατάγονται απ το Μ.Χωριό, αλλά και αρκετοί άλλοι λάτρεις της ορεινής πεζοπορίας.

   Η πρώτη στάση έγινε στο εκκλησάκι του Άι Σώστη από όπου αρχίζει και το καλοσημαδεμένο ελαφρώς ανηφορικό μονοπάτι, με κατεύθυνση δυτική.

   Στη διάρκεια της διαδρομής από τον Άι Σώστη μέχρι τη Μπλουρέντζα, δεν υπάρχουν διακλαδώσεις, η σήμανση έγινε με κόκκινες βούλες και το μονοπάτι είναι βατό με λίγα προβλήματα να δημιουργούνται από τα κλαδιά που εμποδίζουν σχετικά την ανάβαση.

   Η πορεία γίνεται με θέα την Καλιακούδα και την Καρίτσα απέναντι, το Κλειδί και τον Καρπενησιώτη στο βάθος της χαράδρας, και τα Χαλικοχώραφα κάτω απ το μονοπάτι. Παλιότερα, πριν γίνει ο δρόμος για τον Προυσό που περνάμε σήμερα, η πρόσβαση από το Καρπενήσι γινόταν μέσω Μ.Χωριού, Άι Σώστη, Χαλικοχώραφων και Κάτω Καρίτσας. Η διαδρομή με λεπτομέρειες περιγράφεται στα: http://gefyria.blogspot.gr/2008/11/blog-post_8152.html  ,  http://gefyria.blogspot.gr/2008/11/to_21.html  και

http://gefyria.blogspot.gr/2008/11/blog-post_4474.html

   Μετά από μισή ώρα περίπου διαδρομή, συναντάμε την πρώτη διασταύρωση. Εκεί το μονοπάτι στο δεξιό ανηφορικό του σκέλος οδηγεί στη κορφή Άνθρωπος (υψ. 1380μ.), ενώ στο αριστερό κατηφορικό στη Σπηλιά. Περνώντας μπροστά από ένα καμένο έλατο κατηφορίζουμε προς τα έρημα πλέον λιβάδια της Μπλουρέντζας.

   Στη συντροφιά εκτός των φίλων συνοδοιπόρων συμμετείχαν και δύο τετράποδοι φίλοι. Ο Αντάρης και ο Μπόμπος.

   Η σπηλιά της Μπλουρέντζας δεν είναι βαθιά, παρά μόνο μία πτυχή του εδάφους που βλέπει όμως στην απέναντι πλαγιά και δύσκολα φαντάζεται κανείς την ύπαρξή της. Αυτός ίσως να είναι κι ο λόγος που λειτούργησε και ως καταφύγιο.

   Από δω η θέα προς τις νότιες κορφές της Χελιδώνας, τον Άνθρωπο και το Τρύπιο Βουνό είναι εντυπωσιακή.

   Στον Άνθρωπο η οικογένεια του παππού μου π. Αθανασίου Παπαστάθη είχε ένα από τα χωράφια της. Εκεί έσπερναν άνυδρα σιτηρά και μετέφεραν στο χωριό τα γεννήματα με το γάιδαρο. Πολλές ιστορίες  μας διηγούνται η μάνα και οι θείες μου, για κουραστικές διαδρομές και τρομακτικές καταστάσεις. Όλες με κεντρική τοποθεσία τον Άνθρωπο.

   Ο Άι Σώστης επίσης έχει κάποια σχέση με την οικογένεια: http://nikow-ant.blogspot.gr/2011/08/blog-post_26.html

Η επωδός ευχή στις αναβάσεις είναι πάντα η ίδια:
ΠΑΝΤΑ ΨΗΛΑ!